Het Leonie Glassplein.
Het Leonie Glassplein dat deel uitmaakt van de Vleeshuiswijk ,kende een bewogen geschiedenis in de 20 ste eeuw. Tijdens het interbellum stond de historische wijk rond het Vleeshuis bekend als een ongezonde volksbuurt. De vernieling door een V bom in 1944 , was de aanzet om deze ongezonde wijk te saneren. In het kader hiervan verwierf de stad tussen 1955 en 1970 447 panden (1.217 woningen) met het oog op afbraak. Dit was een voorwaarde om staatssubsidies te bekomen vanuit de Wet op de Krotopruiming van 7 december 1953. Een eerste aanlegplan voor de Eerste Wijk (gedateerd 13 maart 1959) voorzag de bijna volledige afbraak en vernieuwing met grote verkeersaders, open ruimtes en vrijstaande hoogbouw. In de Vleeshuiswijk zelf brak men effectief zo’n 160 woningen af, waarvan een aantal later zou heropgebouwd worden in Bokrijk.Tegelijkertijd groeide echter het verzet tegen een dergelijke ingrijpende stadssanering. In april 1974 werd een sterk aangepast ontwerp van Groothaert goedgekeurd bestaande uit 141 sociale woningen, 11 winkels, een ruime ondergrondse parkeergarage en een hotel (Willem Ogierplaats 1-2).De tussen 1978 en 1988 gerealiseerde Vleeshuiswijk is één van de meest bekende voorbeelden van de sociale stadsvernieuwing, die vanaf midden jaren zeventig het licht zag. Het aanlegplan volgt het traditionele concept van het gesloten bouwblok, met twee grote binnenpleinen (Bullinckplaats en Ruckersplaats).
Een derde binnenplaats ,en de mooiste van alle 3 is het Leonie Glassplein. Hier zie je een mooie invulling van een modernere uitvoering van huizen met puntdak en de gerenoveerde bestaande woningen.
De nieuwe naam van het plein verwijst naar het diamantverleden. Het naamplaatje leest ‘Leonie Glassplein (1876-1961), notabele uit de Antwerpse diamantgemeenschap’.
Leonie Glass was de echtgenote van Isidore Tolkowsky, een diamanthandelaar in Antwerpen, en de moeder van Marcel Tolkowsky, de man die de vorm van de moderne ronde briljant geslepen diamant bedacht. Zij was samen met haar man betrokken bij de Caisse Israëlite de Secours d’Anvers, later opgegaan in het Centraal Beheer voor Joodse Weldadigheid en Maatschappelijke Dienstverlening. Na het overlijden van haar echtgenoot in 1931 emigreerde Glass naar New York. In het Schoonselhof is een grafmonument van het echtpaar terug te vinden.
Dus de moeite om deze rustige binnenplaats eens te ontdekken door dit eventje.
En natuurlijk is ook nu weer den aprés een héél belangrijk onderdeel van deze samenkomst.
See you then !!!